Uit het mei-nummer van “De Forester” uit 2004 een interview door Rijk van Vulpen:

“Zelfverzekerde en blijmoedige pony’s mankeren nooit wat”

In het dorp Elp woont Margot Holthinrichs. Op de keuringen behalen haar pony’s, met de stalnaam Holthausen, mooie resultaten. Op de regionale keuringen wordt er meestal wel een kampioen uit haar stal gehuldigd en twee jaar geleden was de Nationale veulenkampioen een Holthausen. Alle namen van de pony’s komen uit de boeken van J.R.R. Tolkien, bekend o.a. van Lord of the  Rings.

Haar vader legde de basis voor haar huidige stam. Rond ‘67 ging hij samen met en kennis op zoek naar pony’s in Engeland. In ‘69, ‘71 en 73 werden opnieuw trips ondernomen. In totaal werden toen zo’n tien pony’s aangeschaft van de stallen Broomy, Prescott, Mudeford en Silverlea. De twee merries waarmee Margot op het moment fokt, voeren terug naar de laatst genoemde stal. Margot: “onze oude Silverlea’s blonken uit door hun robuuste, sterke type en goede ruime beweging.” De laatste importmerrie die het kanaal overstak was Silverlea Lady’s Maid (v. Silverlea Sea Breeze) die later gedekt werd door Silverlea Golden Guinea. Dit leverde Holthausen Elvira, roepnaam Elfje op.

Silverlea Lady’s Maid (geboren 1969) met Holthausen Elvira (geboren 1975).  Elfje was een groot veulen en werd de grootste Holthausen-pony ooit. Met een stokmaat van 1.465m staat dat ‘record’
nog altijd overeind.

Elvira bracht 11 veulens en werd 27 jaar oud. Margot groeide samen op met haar pony. “Als kind van twaalf, ging ik al alleen met haar, zonder zadel er op, af en toe een rondje rijden in het bos. Ik woog niet veel dus kon het geen kwaad. Elfje was toen pas twee jaar..

De twee-jarige Elvira al ‘zadelmak’… lekker hooi eten, samen met Holthausen Isolde, een latere Alta-bekerwinnares.

Vanuit Elfje (Elvira) zijn we verder gaan fokken. Elfje kreeg haar elfde veulen op elf mei!” Dit was Nahar die nu M-dressuur en Z-springen is in Friesland. In combinatie met Roy bracht Elfje tevens de inmiddels veertienjarige stermerrie Holthausen Elanor-Elenna, bijgenaamd Ellie. Deze verwacht momenteel een veulen van Vivienne’s Vision of Freedom. Behalve dit veulen in wording, bracht ze twee hengstveulens van Halenshof Wilfred en vijf merrieveulens en een hengstveulen van Jasper. Het  Jasper-hengstveulen komt, als alles goed gaat, in 2005 op de JHK. Eén van de merries loopt hoog in de sport en met een ander wordt de stam tevens voortgezet. Dit is de in juli 1995 geboren kroonmerrie Holthausen Nienna (v. Jasper).
  

Nienna, zelf meervoudig kampioen, kennen we als moeder van Holthausen Fëanor (v. Brandy XIII). Hij werd vorig jaar goedgekeurd, werd gediskwalificeerd en kreeg later in Duitsland alsnog groen licht. In combinatie met Brandy XIII  bracht Nienna verder nog Gwindor, die het bracht tot de derde bezichtiging op de CHK in 2003, Mithrandir (geplaatst tijdens de voorkeuring 2003), Ekkaia Elvirië uit 2002 en Galadriel uit 2003. Allen uiteraard met het voorvoegsel Holthausen. De laatst genoemde drie heeft Margot nog in eigendom voor de toekomstige fokkerij en om op te rijden. Ekkaia Elvirië was nationaal veulenkampioen tijdens de CK van 2002, en jeugdkampioen van de RK Gasselte 2003. Momenteel is Nienna hoogdrachtig van Orchid’s Tygo.
      
Ekkaia-Elvirië, Galadriel en Mithrandir

Vrij bloed

Margot heeft, hoe kan het ook anders, een zwak voor hengsten met Silverlea bloed. Vandaar dat haar keuze om gebruik te maken van Orchid’s Tygo en Vivienne’s Vision of Freedom niet uit de lucht is komen vallen, in beide is een scheutje van het bloed van Silverlea Golden Guinea terug te vinden.

“De bloedspreiding vind ik wel een punt wat aandacht verdient. Voor mijn merries is het best lastig een geschikte hengst te vinden met vrij bloed. In Nederland dreigt de bloedvoering te nauw te worden. Gelukkig dat er nu een nieuwe import is goedgekeurd.”

“Van Brandy-bloed ben ik een groot liefhebber. Hij brengt hele makkelijke pony’s. Ze komen b.v. in de wei recht op je af, zonder bang te zijn. Dat hebben de jonge Jaspers ook, die zijn vaak nog even wat speelser. “Het karakter speelt voor Margot een belangrijke rol. Haar pony’s, zo blijkt later als we ze in de wei gaan bekijken, komen direct naar haar toe en zijn goudeerlijk. Ook een vreemde in de wei blijkt geen enkel probleem te zijn en wordt met gelijk enthousiasme ontvangen.

“Het karakter is voor mij heel belangrijk. Ik houd niet van bijterige pony’s met vervelende karakters. Bijten en schoppen mogen ze eventueel naar soortgenoten doen, maar nooit naar mensen. Die karaktertrekken zitten niet in mijn pony’s, en die wil ik er ook zeker niet in fokken.”

Qua fokkerij vind ik dat het Nederlands stamboek het goed doet. In de topsport komen onze pony’s goed mee en het type is ook vooruit gegaan. Naar het karakter zou, wat mij betreft, hier en daar best nog strenger gekeken mogen worden. Bij de hengsten die verrichtingen doen, vind ik het een goede zaak, dat er gebruik gemaakt wordt van een gastruiter. Die kan als buitenstaander een objectief oordeel geven over het karakter van een hengst, en zou buiten het rijden om ook veel met de hengsten om moeten kunnen gaan. De verrichtingen zijn mede door de langdurige voorbereiding, best pittig voor de driejarige hengsten. Het is toch de bedoeling dat ze 25 à 30 jaar oud worden zonder al te veel slijtage. Ik denk wel eens, moet het zo hoog en veel? Het hoeft toch eigenlijk alleen maar een aanleg-test te zijn? Dat is voor het publiek misschien wat minder spannend, maar beter voor de jonge hengsten denk ik. Ik denk dat we in Nederland de laatse jaren misschien te veel gewend zijn geraakt aan hoge sportprestaties van jonge pony’s. Vroeger begon je pas met springen als je pony zes jaar oud was, als ik dat nu zeg tegen jonge ruiters kijken ze me aan alsof ik gek ben.”

Ballotage

Margot is begaan met haar pony’s. Daarom probeert ze thuis zo ideaal mogelijke omstandigheden te creëren. Alle pony’s hebben de beschikking over een ruim stuk weiland met een grote inloopstal. Als Margot een pony verkoopt, komt de aspirant koper eerst voor de “ballotagecommissie”. “Ik wil eerst weten, waar de mensen de pony voor willen gebruiken. Ik kan slecht loslaten. Ook al heb ik een pony verkocht, het blijft toch altijd “mijn” pony. Door mij is hij er tenslotte gekomen, je laat wel iets op de wereld zetten dat er 25 jaar op rondloopt. Je probeert een pony te fokken die fysiek en mentaal goed is. Als fokker voel ik die verantwoordelijkheid heel nadrukkelijk. Ik probeer mijn pony’s op te voeden tot dieren zonder angsten. Die met plezier hun werk doen en er zichtbaar lol in  hebben. Als ik een pony verkoop wil ik dat de nieuwe eigenaar lid wordt van het stamboek als hij of zij dat nog niet is. Op die manier blijft men meer bij de New Forest betrokken. Hebben nieuwkomers dan vragen of advies nodig, dan kunnen zij ook daar terecht.

Margot heeft dus al de nodige successen behaald met haar Forest fokkerij. Wat hoopt ze dat de toekomst haar brengen zal? “Ik zou heel graag een dekhengst fokken, die de fokkerij in Nederland mag dienen. Verder hoop ik blijmoedige, zelfverzekerde pony’s te fokken, die gelukkig zijn en het goed doen. Of dat dan in de sport of recreatie is, maakt mij niet uit, als ze maar goed terecht komen. Een pony die zich goed voelt, mankeert nooit wat!”

De bewoordingen voor de formulering van haar fokdoel, heeft ze de nacht voorafgaand aan het interview uitgedacht. “Ik wil pony’s fokken, die fysiek en mentaal in staat zijn tot topsport. Die daarbij een heel goed exterieur hebben, echt in het type staan, goed kunnen bewegen en bovenal mooi zijn! Ze moeten het gouden randje hebben.”

Tekst: Rijk van Vulpen, hoofdredacteur “De Forester”
Foto’s: toegevoegd door Margot Holthinrichs